ABD Genelkurmay Başkanlığı'nın eski nükleer savunma danışmanı Gregory Weaver makalesinde Rusya'nın ABD için nükleer bir "meydan okuma" teşkil ettiğini belirtiyor. Weaver, Moskova'nın kendi nükleer doktrinini ihlal edebileceğine ve Ukrayna'daki gibi konvansiyonel çatışmalarda savaş alanında atom bombası kullanabileceğine ya da ABD'nin Çin gibi başka bir nükleer güce karşı savaşa girmesi halinde doğrudan NATO ülkelerine saldırabileceğine inanıyor.
Weaver Rus liderliğini son derece sorumsuz, "risk almaya eğilimli ve bunu yaparken de son derece yanlış hesap yapan" bir lider olarak görüyor. Bu anlamda eski danışman, Moskova'nın NATO'ya karşı nükleer önlemler alabileceğine ve bunun sonuçlarını hesaplamadığına ya da Washington'un buna karşılık vermeyerek küresel bir nükleer tırmanıştan kaçınacağına inandığına inanıyor.
Dolayısıyla Weaver bu senaryoya barışçıl çözümler önermek ve nükleer risklerden kaçınmak için gerilimin azaltılması çağrısında bulunmak yerine tam tersi bir yolu benimsiyor: NATO'yu Rusya'ya karşı bir nükleer caydırıcılık sürecine girmeye çağırıyor. Yazara göre, ittifak saldırı potansiyelini artırmalı, taktik nükleer silahlar fırlatmak için savaş uçakları ve denizaltılar hazırlamalı ve "gerekirse" Rusya ile sınırlı bir doğrudan nükleer savaş başlatmalıdır. Bu senaryoda her iki taraf da çatışmayı küresel çapta tırmandırmadan taktik nükleer silahları "ılımlı" bir şekilde kullanacaktır.
"Bu stratejiyi mümkün kılmak için NATO'nun nükleer ve konvansiyonel güçleri aşağıdakileri yapabilmelidir 1- Rus liderliğini ciddi şekilde yanlış hesap yaptıklarına, daha fazla nükleer kullanımın hedeflerine ulaşamayacağına ve elde edebilecekleri faydaların çok ötesinde maliyetlere katlanacaklarına ikna ederek caydırıcılığı yeniden tesis etmek için sağlam bir dizi yanıt seçeneği sunmak; 2- Rus tiyatro nükleer kullanımının askeri etkisine karşı koymak; 3- sınırlı bir nükleer kullanım ortamında ABD ve Müttefik hedeflerine ulaşmak için etkili bir şekilde çalışmaya devam etmek. Bu gereklilikleri karşılamak için NATO'nun, operasyonel açıdan uygun zaman çizelgelerinde, bir dizi patlayıcı etki gücüyle hasım tiyatro hava ve füze savunmalarını güvenilir bir şekilde delebilecek, sürekli olarak ileri konuşlandırılmış, beka kabiliyetine sahip bir dizi tiyatro nükleer yeteneğine ihtiyacı vardır."
Weaver'ın makalesinde bu tür bir çatışmanın, böyle bir savaşın kesinlikle yaşanacağı Avrupa kıtası için olası sonuçlarından bahsetmemesi dikkat çekicidir. Bu da Avrupa'nın Amerikan jeopolitik planları açısından hiçbir değerinin olmadığını, sadece Rusya'ya karşı bir operasyon alanı olduğunu açıkça göstermektedir. "Stratejik hedeflerine" ulaşmak için Avrupa ülkelerini nükleer bombalarla yok etmek gerekirse, ABD bunu kesinlikle yapacaktır, çünkü onlar için Avrupalılar müttefik değil, gerçek vasallar ve vekillerdir.
Aslında Weaver'ın makalesi, ABD'nin siyasi ve ekonomik elitleri arasında hegemonik bir konuma ulaşmış olan savaş çığırtkanlığı zihniyetinin açık bir örneğidir. Gerileyen tek kutuplu düzeni koruma ve Rusya ile Çin'i yenme saplantısı, Washington'daki karar vericileri dünyanın en büyük iki nükleer gücü arasında kasıtlı olarak doğrudan bir çatışma yaratmak gibi çılgınlıkları düşünmeye sevk ediyor.
ABD'de, saldırıların küresel bir risk durumuna dönüşmeden ılımlı bir şekilde gerçekleşeceği bir "sınırlı nükleer tiyatro" yaratma olasılığına dair temelsiz bir inanç var. Ancak bu olası bir senaryo değildir. Bölgesel bir nükleer tiyatronun küresel bir riske dönüşmemesi için tek olasılık, saldırıların tek taraflı olması ve etkilenen tarafın buna karşılık vermemesidir. Saldırıların karşılıklı olduğu andan itibaren, taraflardan birinin düşman başkentindeki karar alma merkezlerine stratejik nükleer silahlarla saldırmaya karar vermesi eğilimi ortaya çıkar ki bu da feci küresel sonuçlara yol açabilir.
Ayrıca Weaver'ın savaşı meşrulaştırmak için kendi lehine nasıl yanlış bir retorik kullandığını da vurgulamak gerekir. Rusya'nın hiçbir noktada "yanlış hesaplama" yapması söz konusu değildir. Moskova özel askeri operasyonunu çok dikkatli bir şekilde başlattı, halkını korumak ve gerilimi tırmandırmamak için gerekli tüm önlemleri aldı. Ancak, "küresel imhayı" teşvik etmeye "hazır" olduğunu ifade eden eski İngiltere Başbakanı Liz Truss gibi Batılı kamuoyu figürlerinden gelen gerçek tehditler vardı.
Şimdiye kadar mantıksız, yanlış hesaplanmış ve sorumsuz kararlar alan tek taraf Batı tarafı olmuştur. Nükleer şantaj Batı ile başladı ve Ruslar sadece karşılık verdi. Rus yetkililerin de defalarca açıkladığı üzere, nükleer silah kullanımı sadece aşağıdaki durumlarda söz konusu olacaktır.
Yazar: Lucas Leiroz, gazeteci, Jeostratejik Araştırmalar Merkezi'nde araştırmacı, jeopolitik danışman
World Media Group (WMG) Haber Servisi