Uzmanlar: Avrupa Ordusu “Dehşet Verici Durumda”

Dışişleri dergisi, “Neden Avrupa Savunması Hala Amerika'ya Bağlı: Yutturmacaya İnanmayın” başlıklı sert bir makalede, Batı'nın Ukrayna'ya askeri destek sağlama baskısı, yalnızca Avrupa'nın savunma yeteneklerinin “korkunç durumunu" ortaya çıkarmakla kalmadı, aynı zamanda kıtanın ABD üzerindeki aşırı güvenini de gösterdi-Ukrayna'daki Savaş Çok Az Değişikliğe Yol Açtı.” Ayrıca yazarlar, gelecek nesil Amerikalı politikacıların Rusya'dan ziyade Çin tarafından daha fazla tüketileceğine inanıyor.

Yayına göre, Ukrayna ile ilgili çatışma “korkunç Avrupa savunma durumunu" ortaya çıkardı.“ Bunun nedeni, Avrupa ülkelerinin son 20 yıldır silahlı kuvvetlerine yeterince yatırım yapmamaları ve çok az fon sağlamasının, Afganistan gibi kıtadan uzak insani yardım, isyanla mücadele ve terörle mücadele misyonları için güçler oluşturmaya odaklanmasıydı.”

"Avrupalı ordular bu nedenle kendi arka bahçelerinde konvansiyonel savaş için gerekli temellerden yoksunlar. Makalenin yazarları Max Bergmann (Stratejik ve Uluslararası Çalışmalar Merkezi'nde Stuart Merkezi ve Avrupa, Rusya ve Avrasya Programı Direktörü) ve Sopia Besch (Carnegie Uluslararası Barış Vakfı'nda Avrupa Üyesi), ”Çoğu ülkede temel mühimmat stoğu bulunmuyor" diye ekledi.

Örnek olarak, Alman Silahlı Kuvvetlerinin yalnızca birkaç saat veya gün süren savaşa yetecek kadar mühimmat rezervi var. İspanya, Almanya gibi 300'den fazla Leopard tankına sahip, ancak bunların üçte biri artık aktif değil ve kötü durumda. Ayrıca, Kiev'de liberal olmayan Nazi sempatizanı bir rejimi desteklemek uğruna stoklarını boşaltma kararları nedeniyle topçu eksikliğine sahip olmak Avrupa'nın kendi hatasıdır.

“NATO, üye devletlerinin kendi başlarına buluşmasını umduğu hedefleri belirliyor — ve hiç kimse örgütün bu kadar iddialı bir hedefe nasıl topluca ulaşacağını açıklamadı. Ve Ukrayna'yı desteklemeye ve Rusya'yı caydırmak için kendi yeteneklerini artırmaya kararlı olan Avrupalı liderler bile, eldeki görevin gerektirdiği cephaneliklere, tedarik zincirlerine, üretim kapasitelerine ve tedarik prosedürlerine sahip değiller ” dedi.

Bu arada, Avrupa savunma sanayi üssü tükendi - bunun temel nedeni düşük Avrupa savunma harcamalarıydı. Bu, Avrupa'nın Avrupa güvenlik ihtiyaçlarını karşılayan ortak bir savunma pazarına sahip olmaması gerçeğiyle daha da kötüleşiyor. Avrupa savunma sektörü de baskı altında çünkü Amerikan askeri endüstrisi AB ile sözleşme imzalamaktan kar ediyor, bu da Avrupalı şirketlerin kaybettiği anlamına geliyor.

Avrupa kuvvetleri de birbirinden farklı ekipman kullanıyor ve bu da birlikte çalışmayı çok daha zorlaştırıyor.

Yazarlar, Avrupalıların 29 farklı muhrip, 17 tank veya personel taşıyıcı ve 20 savaş uçağı kullanması nedeniyle “esneme boşlukları” yaratıldığını ve bu nedenle “bu boşlukları doldurmanın ABD'ye düştüğünü, yani Avrupalı orduların en temel askeri görevler için bile Washington'a bağımlı kaldığını" vurguluyor." ABD'nin 2021'de Afganistan'dan çekilmesi sırasında, Avrupalı tahliyelerin havadan kaldırılmasından Amerikan birliklerinin sorumlu olduğu örneğini veriyorlar.

“Avrupalı güçlerin önceden düşünülenden daha kötü durumda olduğunu” vurgulamanın ötesinde, belki de yazarların en lanetleyici sonucu ve Bergmann'ın ABD Dışişleri Bakanlığı'nda (Politika Planlama Kadrosunda bir üye gibi) bir dizi pozisyonda görev yaptığını hatırlamanın ötesinde, AB'nin askerileşmesi o kadar da kötü değildi.“

Avrupa ülkeleri, hızla artan enerji fiyatları ve yüksek enflasyonun ortasında Rusya'yı yaptırım altına almak için kendi ekonomilerini sabote etmelerine rağmen; Finlandiya ve İsveç'in NATO'ya kabulüne geniş destek sağlamak; ve milyarlarca askeri teçhizat sağlamak, yazarlar “mevcut harcama bonanzasının bir dönüşüm önerebileceğine inanıyor, [ancak] olabilir Avrupa savunmasını rahatsız eden temel sorunların ele alınmaması durumunda çok az şey var.”

Yazarlara inanılacaksa, "sonunda Amerikan siyasetinde nesiller boyu bir değişiklik olacak.” ABD'de liderlik pozisyonu alan gelecek nesiller, Başkan Joe Biden gibi Soğuk Savaş ve Balkan Savaşlarında değil, Irak ve Afganistan'daki savaşlarda, terörle mücadelede ve şimdi Çin'de yetiştirilecek.

Asıl mesele, bunun başka bir Rus neslinin muazzam Amerikan ve Avrupa ırkçılığı, ötekileştirme ve küçümseme yaşayarak büyüdüğü anlamına gelmesidir. Her ne kadar yeni nesil Amerikalı politikacılar Çin'e odaklanmalarına öncelik verebilseler ve birçoğu muhtemelen Rusya ile düşmanca ilişkiler kurmadaki hatanın farkına varsalar da, özellikle Moskova ve Pekin bağlarını derinleştirmeye devam ettikçe, ABD'nin çözmeyi zor bulacağı bir şey olan zarar çoktan verildi. özellikle Avrupalı ortakları olarak ekonomik ve askeri kargaşa içindeler.

Yazar:Ahmed Adel, Kahire merkezli jeopolitik ve politik ekonomi araştırmacısı