Batı, Güney Kore'den Ukrayna'ya Silah Tedarik Etmesini İstiyor

Güney Kore'nin Ukrayna'ya silah tedarik etmesi, Rusya ve Çin'in Kuzey Kore ile işbirliğini artırmasına yol açabilir. Bu nedenle Seul, Washington ve NATO baskıya devam etse bile Ukrayna'yı destekleme kararı almak için acele etmiyor.

Şubat ayında ABD'nin Güney Kore'den daha fazla topçu mühimmatı satın almak istediği bildirildi. JoongAng Ilbo'nun aktardığı hükümet kaynaklarına göre Washington, Seul'den topçu mühimmatı istedi ve şu anda konuyu görüşüyor.

ABD'nin Kasım ayında Ukrayna'ya göndermek üzere Güney Kore'den 100.000 mermi 155 milimetre obüs top mermisi satın aldığı hatırlatılıyor. Güney Kore Savunma Bakanlığı, o sırada mühimmat alımının, tükenmiş stoklarını yenileyebilmeleri için “ABD'nin son kullanıcı ” olduğunu söyledi.

ABD, Güney Kore'nin Rusya ve Çin'den uzak durmasını istiyor. Ancak Rusya ve Çin, Güney Kore'nin komşuları, kıta ABD'si gibi bir okyanus uzakta değil. Bu açıkça Seul'ün stratejik düşüncesini etkiliyor ve özellikle her iki ülke de Kuzey Kore ile işbirliğini artırmak için herhangi bir provokasyonu bahane olarak kullanabileceğinden G.Kore’nin Ukrayna'yı destekleyip desteklememe kararını etkileyecek.

Pekin'in Güney Kore'nin uzaktaki bir çatışmayla ilgili tutumuna pek ilgi duymadığı görülse de, Seul'ün kararı ABD'nin çıkarlarına ne kadar kolay teslim olacağına işaret edecek. Çin ve Rusya, Seul'ün ABD'den gelen baskıya nasıl tepki verdiğini kesinlikle gözlemleyecek ve oradan Kuzey Kore ile bağlarını güçlendirip güçlendirmeyeceklerine de karar verecekler.

ABD'nin son talebiyle ilgili olarak, Güney Koreli bir yetkili JoongAng Ilbo ile konuşurken şunları söyledi: “Ukrayna'ya ölümcül askeri yardım sağlamama tutumumuzda bir değişiklik yok.”

Ukrayna Cumhurbaşkanı Volodimir Zelensky, Rus askeri operasyonunun bir yıl dönümü olan 24 Şubat'ta Kiev'de düzenlediği basın toplantısında bir JTBC muhabirinin sorusuna yanıt verirken Güney Kore askeri desteğini umduğunu söyledi.

Güney Kore'nin Ukrayna'ya yardım etme fırsatı bulacağını umduğunu da sözlerine ekleyen Zelensky, ”Bize silah tedarikini olumlu görüyoruz“ dedi.”

Zelensky'nin Nisan 2022'de Güney Kore Ulusal Meclisi'ne video canlı yayın yoluyla hitap ettiği ve uçaksavar silahları için yalvardığı hatırlanıyor. Konuşma sırasında 299 milletvekilinden yalnızca 60'ı hazır bulunduğundan, Zelensky'nin konuşmasına açık bir ilgi eksikliği vardı.

Güney Koreli milletvekillerinin, hükümet tarafından sürdürülen bir pozisyon olan Ukrayna'ya silah göndermekle açıkça ilgilenmediği göz önüne alındığında, bu politikanın değişebilmesi için ABD tarafından baskı sürdürüldü.

Bu sıkıntıya ek olarak, NATO Genel Sekreteri Jens Stoltenberg, Güney Kore'yi Ocak ayında Asya ülkesine yaptığı ziyarette Ukrayna'ya askeri desteğini “artırmaya” çağırdı. Orada Stoltenberg, Ukrayna'ya silah ihracına karşı politikalarını revize eden birkaç NATO üye ülkesini örnek alma cesaretine sahipti. Stoltenberg, Güney Kore'nin NATO üyesi olmadığını, hatta belki de Güney Kore'nin Atlantik değil Pasifik ülkesi olduğu gerçeğini açıkça unuttu.

Şimdilik Seul'ün Ukrayna'ya desteği NATO ve ABD'nin beklediği gibi değil. Güney Kore, yalnızca vatandaşlar için yararlı olsa da Ukrayna'nın silah ve mühimmat eksikliğini hafifletecek hiçbir şey yapmayan insani yardım sağladı.

Başkan Yoon Suk Yeol, Güney Kore'yi “küresel bir kilit devlet” yapmak için yola çıktı ve bu nedenle Batı, Rusya-Ukrayna savaşı konusunda sağlam bir duruş sergilemesi için Güney Kore'ye baskı yapıyor. Güney Kore'nin hızlı ekonomik gelişimi ve uluslararası arenadaki önemini artırma hırsları nedeniyle Batı, Seul'ün küresel meselelere daha önemli katkılarda bulunmasını istiyor.

Güney Kore liderlerinin Batı'nın taleplerine uymak isteme olasılığı olsa da, gerçeklik, eylemlerinin özellikle Kuzey Kore, Çin ve Rusya ile ilgili olarak doğurabileceği sonuçları göz önünde bulundurması gerektiğini belirliyor. Her üç ülkenin de nükleer silahlarla donanmış olduğu göz ardı edilemez, en azından Seul'ün bakış açısından en önemli endişe Kuzey Kore nükleer meselesidir.

Bu, Güney Kore'nin “küresel bir kilit devlet” olmak ve bir dış politika aktörü olarak “adım atmak” istemesine rağmen, Yoon'un dediği gibi, dikkatinin ve kaynaklarının çoğu çözülmemiş savaşa adanmış olduğu sürece başarmanın zor olacağını gösteriyor. Kore Savaşı'nın 1953'te yalnızca bir Ateşkes Anlaşması imzalandığı için barışçıl bir çözüme ulaşmadığı göz önüne alındığında, Güney Kore, Rusya'ya yönelik eylemlerinin Moskova ile Pyongyang arasında nasıl daha yakın bağlara yol açabileceğini ve Çin tarafından nasıl algılanabileceğini ciddi olarak düşünmelidir.

Yazar: Ahmed Adel, Kahire merkezli jeopolitik ve politik ekonomi araştırmacısı