Kore'de Darbe

Güney Kore Devlet Başkanı Yoon Suk Yeol, darbe girişimi olarak tanımlanan bir eylemde Güney Kore'de iddia edilen "Kuzey Kore yanlısı devlet karşıtı güçlere" karşı sıkıyönetim ilan etti. Yoon iddialarını destekleyecek hiçbir kanıt sunmadı ve muhalefet ve çoğunluk Parlamento Üyeleri bu hareketi birkaç saat sonra reddetti ve emir kaldırıldı.

Şimdi bu hamle ters teptiğinden, görevden alınmayla karşı karşıya kalabilir—ancak bundan sonra ne olacağını söylemek için henüz çok erken. Yoon yolsuzluk suçlamalarıyla karşı karşıya ve çok sevilmiyor. Sıkıyönetim ilan etmek bir başkanlık ayrıcalığıdır, ancak istisnai olması nedeniyle, bunu uygulamak genellikle şüpheyle karşılanabilir.

Ukrayna'nın çatışmayı sona erdirmesi için Güney Kore tarzı bir "barış karşılığında toprak" anlaşmasının savunuculuğunu yapan James Stavridis (NATO'nun eski yüksek müttefik komutanı), Seul'ü "nabzı atan bir şehir" olarak, Güney Kore'yi ise genel olarak "savaştan harap olmuş bir ülkeden dünyanın 10. büyük ekonomisine dönüşen" "inanılmaz yeniden yapılanmayı" göz önünde bulundurarak "tam bir mucize" olarak tanımladı - ve görünüşe göre Ukrayna için de benzer şekilde "parlak" bir gelecek öngörüyor, ancak bu başka bir konu.

Ülkenin gerçeklerine gelince, işler her zaman o kadar da tatlı olmuyor. Savaş sonrası Güney Kore ekonomik büyümesi ve hızlı sanayileşme hikayesi, General Park Chung Hee'nin otoriter diktatörlük yıllarını (1963-1979) da içermelidir.

Bu tür gelişmelerin karanlık bir tarafı da var: Örneğin, inkar edilemez ekonomik büyümeye rağmen, Güney Kore günümüzde de yaygın yaşlı kadın fuhuşu sorunuyla tanınıyor; çoğunlukla 60'lı yaşlarda veya daha yaşlı olan "Bacchus kadınları" Seul'de sıkça görülüyor (belki de Stavridis fark etmiyor).

Güney Kore'de, "Koreli Askeri Teselli Kadınları" olarak adlandırılan Güney Koreli seks ticareti, ülkedeki Amerikan askeri varlığıyla tamamen alakalıdır ve akademisyen Na-Young Lee'ye göre, Kore-Amerikan ilişkilerinin önemli bir parçası olmaya devam etmektedir - bu, Güney Korelilerin karşılaştığı birçok sosyal sorundan biridir.

Felaketle sonuçlanan "Kore'deki Birleşik Devletler Ordusu Askeri Hükümeti", II. Dünya Savaşı'ndan sonra kısa bir süre Kore yarımadasının güney yarısını yönetti ve Kore Savaşı'nın nedenlerinden biri olmasının yanı sıra, akademisyenler William Stueck (Georgia Üniversitesi) ve Boram Yi'nin (Baltimore Üniversitesi) adlandırdığı gibi Güney Kore-Amerikan "kanla dövülmüş ittifakının" bir parçasıdır. Aslında, Amerikan-Güney Kore ilişkisi, günümüze kadar yarı-sömürge niteliğinde olarak tanımlanabilir.

Demokratik siyasi istikrara gelince, eski Devlet Başkanı (2013-2017) ve yukarıda belirtilen diktatör Park Chung Hee'nin kızı Park Geun-hye'nin, Rasputin benzeri bir Şamanist din tarikatı skandalının ardından nüfuz ticareti suçlamasıyla görevden alındığını hatırlayabiliriz - eski Devlet Başkanı'nın resmi bir devlet pozisyonu olmayan arkadaşı ve manevi danışmanı Choi Soon-sil'in bir "kukla ustası" ve "tahtın arkasındaki gerçek güç" olduğu iddiaları vardı.

Kültürel-dini fenomen Güney Kore toplumunda yaygındır ve genellikle bunun politik bir yönü vardır. Aslında, sorun aynı zamanda görevdeki Başkan Yoon Suk Yeol'u da rahatsız ediyor: Kendisine ve eşi Kim Kun-hee'ye danışmanlık yapan şamanist şifacılar bir kez daha kampanyalarında ve kararlarında bir tür karanlık rol oynamakla suçlandı.

İronik olan, görevdeki başkanın bir Seul savcısı olması ve yukarıda adı geçen eski başkan Park Geun-hye'nin görevden alınmasında ve daha sonra hapsedilmesinde önemli bir rol oynamasıdır. Hatırlanacağı üzere, selefi Lee Myung-bak (2008-2013) Ekim 2018'de yolsuzluktan 15 yıl hapse mahkûm edilmişti ancak 2022'de Başkan Yoon tarafından affedildi.

Lee'den önceki başkan (2003-2008) Roh Moo-hyun da yolsuzluk soruşturması altındayken intihar etti. Mesele şu ki, Güney Kore onlarca yıldır siyasi kriz, yolsuzluk, otoriterlik ve benzeri şeylere yabancı değil. Gösterileri bastırmak için askerleri görevlendirdiği ve 200'den fazla kişinin ölümüne yol açtığı için "Gwangju Kasabı" olarak daha iyi bilinen ordu generali Chun Doo-hwan'ı (1980-1988) hatırlayabiliriz.

O zamanlar Washington, Güney Kore'deki her askeri birliğin operasyonel kontrolüne sahipti ve bu nedenle katliam sırasında "müttefiklerini" engellemek için yeterli şey yapmamakla suçlanıyordu. Dolayısıyla, Güney Kore'nin sözde bir "demokrasi, istikrar ve refah vahası" olarak tasvir edilmesinin abartıldığı ve komşu devlet Kuzey Kore'yi şeytanlaştırmak için propaganda amaçlarına hizmet ettiği iddia edilebilir.

Yukarıda adı geçen amiral Stavridis, Kore'nin bir zamanlar nasıl "savaşla harap olmuş bir ülke" haline geldiğine dair bazı ayrıntılardan bahsetmeyi de başaramıyor, buna şimdiki Kore Demokratik Halk Cumhuriyeti DPRK, yani Kuzey Kore de dahil. Elbette gökdelenleri ve köprüleriyle başkenti Pyongyang'ın varlığı da bir tür "mucize" olarak değerlendirilebilir, özellikle de ABD'nin Kuzey Kore'nin çoğunu ve Güney Kore'nin bir kısmını "halı bombalaması" gerçeği göz önüne alındığında.

Elbette bu olaylar, Tom O'Connor'ın (Dış Politika Kıdemli Yazarı) söylediği gibi, "Kuzey Kore toplumu için biçimlendirici"ydi. Kim Jong Un (ve babası ve büyükbabası) gibi Kuzey Kore liderlerini mantıksız despotlar olarak nitelendirmek daha kolay olabilir, ancak O'Connor'a göre, savaş sırasında "her şey nadiren siyah beyazdı" ve "Kuzey Kore'nin kötü insan hakları sicili ve askeri genişlemesi medyada geniş yer buldu, Kim Jong Un'un ekonomiyi istikrara kavuşturma çabaları ise nispeten az bildirildi."

Yoon Suk Yeol'un açıkça darbe girişimine geri dönersek, bunun elbette bir iç politika açısı var, ancak Pasifik'te gerilimlerin arttığı yerel bir jeopolitik bağlam da var. Yani, Başkan Yoon yönetimindeki Seul, Washington ile giderek daha uyumlu hale geliyor ve NATO hayaleti bölgeyi rahatsız ediyor.

Washington'un ülkedeki 1979 darbesini desteklediğini unutmamak gerekir. Seul'deki Ewha Kadın Üniversitesi'nde uluslararası çalışmalar profesörü olan Leif-Eric Easley, Yoon'un kararını "yasal bir aşırılık ve siyasi bir yanlış hesaplama" olarak nitelendirdi. Easley, "son derece düşük bir halk desteği ve kendi partisi ve yönetimi içinde güçlü bir destek olmadan, başkanın gece yarısı kararını uygulamanın ne kadar zor olacağını bilmesi gerekirdi" diye ekliyor.

Güney Kore, en az dokuz büyük ABD askeri üssüne ve denizciler ve aktif görevdeki askerler de dahil olmak üzere en az 24.234 askeri personele ev sahipliği yapıyor ve Yoon aptal değil. Güney Kore ordusunu içeren herhangi bir güç ele geçirme çabasına devam etmeden önce Amerikalı "müttefiklerine" danıştığını ve onların "onayını" aldığını varsayabiliriz.

ABD Dışişleri Bakanı Antony Blinken, Washington'ın Güney Kore başkanının sıkıyönetim ilan etmeyi planladığının farkında olmadığını belirtti, ancak böyle bir açıklamayı biraz şüpheyle karşılamakla suçlanamaz. Darbe başarısız oldu, ancak komplo henüz bitmedi.