ABD Yanılıyor: Rusya ve İran Müttefik Değil, Yakın Stratejik Ortaklar

 

 

 

ABD Dışişleri Bakanlığı'ndan bir sözcü, Anadolu Ajansı'na gönderdiği e-postada, "Rusya'nın İran'la ittifakını derinleştirmesi, tüm dünyanın bakması ve derin bir tehdit olarak görmesi gereken bir şey" dedi. Bu açıklama, Rusya'nın Başkan Putin'in Tahran ziyaretinden üç hafta sonra ve ABD'nin Moskova'nın İran dronlarını satın aldığını iddia eden sahte haber kampanyasının ortasında bir İran uydusu fırlatmasından sonra geldi. Daha fazla arka plan bağlamı, Rus makamları ve Yahudi Ajansı arasındaki, ikinci sözü edilenlerin ülke içinde vatandaşların verilerini nasıl depoladığına dair yasal anlaşmazlığı içeriyor ve Washington bu ikisini bölmek ve yönetmek için istismar etmek istiyor. Alt-Media Topluluğu'ndaki (AMC) birçok kişi, Rusya ve İran'ın özellikle İsrail'e karşı gerçekten müttefik olduğunu hayal etmek istese de, bu doğru değil.

Amerika'nın yaptığı şey, İsrail'i ve Körfez Krallıklarını (özellikle Suudi Arabistan'ı) Rusya'dan uzaklaşmaya zorlamak amacıyla bu iki Büyük Gücün tarihsel olarak eşi görülmemiş stratejik ortaklığı hakkında korku tellallığı yapmaktır. Rusya ve İran'ın ortaklaşa daha geniş bölgeyi istikrarsızlaştırıyormuş gibi görünmesi için bu yılın başlarında hızlanan küresel sistemik çok kutupluluğa geçişin ardından öncelik verilen kapsamlı ikili işbirliğinden yararlanıyor. Bu sahte anlatı, aralarındaki çok hassas iki fay hattını kasıtlı olarak gözden kaçırıyor: Rusya, İsrail'in Suriye'de Devrim Muhafızları'na (onlarla ilgili ara sıra anlaşmazlıklara rağmen) yönelik saldırılarını “pasif bir şekilde kolaylaştırıyor” ve FSB, son zamanlarda teröristlerin İran üzerinden Ermenistan'a sızmaya çalıştığı konusunda uyarıda bulunuyor.

Bununla birlikte, daha karmaşık çok kutupluluğa küresel sistemik geçişin mevcut iki-çok kutuplu aracı aşamasında üçüncü bir etki kutbunu ortaklaşa bir araya getirmek amacıyla bu ikisinin birbirleriyle ve ortak Hintli ortaklarıyla devam eden stratejik işbirliğinin kanıtladığı gibi, bu sorunlar yönetilebilir ( "çokluluk"). Çabalarının özü, bu yılın başlarında ABD liderliğindeki Batı'nın yaptırımlarının uygulanmasından bu yana Rusya'nın daha geniş küresel ekonomiye lojistik yaşam çizgisi haline gelen Kuzey-Güney Ulaştırma Koridoru'na (NSTC) dayanıyor. Bu mega proje, Avrasya genelinde yeni bir entegrasyon ekseni yaratma potansiyeline sahip ve bu da diğerlerini bu gelişmekte olan jeo-ekonomik ağa katılmaya çekebilecek ve bu da çok kutupluluğu ilerletmek için yapısal bir temel oluşturmaya yardımcı olacak.

Bu büyük stratejik hedef, oyunun kurallarını değiştirdiği için, her iki taraf arasında karşılıklı savunma yükümlülükleri anlamına gelen bir ittifak olarak algılanmamalıdır. Ne Rusya, ne Hindistan ne de İran, muhtemel çatışma bölgesine kendi birliklerini göndermek şöyle dursun, birbirlerini dış saldırılara karşı savunmak için doğrudan müdahale etmeyecekler. Aksine, muhtemelen alternatif yollarla birbirlerini destekleyecekler, ancak bir kez daha, bu hala bir ittifakla aynı şey değil. Amerika'nın Rusya ve İran'ın birbirlerine karşı karşılıklı savunma yükümlülükleri olduğu konusunda ısrar eden enformasyon savaşı anlatısı, bölgesel devletlerin (özellikle İsrail ve Suudi Arabistan) Rusya'yı, bir gün sona erecekleri senaryosunda onlarla savaşa hazırlanan uzlaşmaz bir düşman olarak görmelerini sağlamayı amaçlıyor. İranlı rakipleriyle fiziksel olarak çatışıyor.

 

Bununla birlikte, bu iki hedef kitlenin hiçbiri bu yanlış iddiaya kanmayacak ve sonuç olarak Rusya'ya karşı somut bir adım atmayacak. Bunun nedeni, Rusya'nın, daha önce bahsedildiği gibi, Suudi Arabistan'ın Moskova ile birkaç yıl önce Moskova ile artan bir askeri işbirliğine girmesiyle, İsrail'in Suriye'deki Devrim Muhafızları'na karşı sayısız saldırısını zaten “pasif bir şekilde kolaylaştırıyor” olmasıdır. Üç yıl önce yeni silah ortağı (İran'ın henüz almadığı) olduğu akılda tutularak, ABD'nin son algı yönetimi operasyonunun çoğunlukla her iki ülkenin askeri, istihbarat ve diplomatik bürokrasilerinin (“derin devlet”) Amerikan yanlısı fraksiyonuna ve daha geniş bölgesel kitleye yönelik olduğu sonucuna varılabilir.

ABD'nin enformasyon savaşı saldırısını bu şekilde sürdürmesinin nedeni, Batı Asya'da hızla nüfuzunu kaybetmesidir, bu nedenle, saçtığı çaresizlik, Rusya-İran Stratejik Ortaklığı gerçeği hakkında son bir hendek teklifinde yatmaktadır. Geleneksel ortaklarını Moskova ile artan işbirliğini kapsamlı bir şekilde genişletmeye devam etmekten korkutuyor. Washington ayrıca, Moskova'ya yaptırım uygulayarak kararlı bir şekilde Kiev'in tarafını tutmak için Tel Aviv ve Riyad'ın Ukrayna Çatışmasına karşı ilkeli tarafsızlık politikalarını terk etmelerini istiyor. Başka bir deyişle, ABD, geleneksel ortaklarının egemenliklerini güçlendirmesine ve böylece artık Amerika'nın herhangi bir talebine uymak zorunda kalmamalarına yol açan çok kutuplu süreçlerin bölgesel etkisine tepki gösteriyor.

Onları Rusya'yı terk etmeye teşvik eden “havuç” ve onunla işbirliğine devam eden herkese karşı yaptırım tehdidi “sopası” işe yaramadı, bu yüzden ABD,  Rusya-İran hakkında korku tellallığı yapan üçüncü yaklaşıma başvurdu? Stratejik Ortaklık, sözde bir “ittifak” olduğu ve muhtemelen bir gün Moskova'nın Tahran'la fiziksel bir çatışmaya girmeleri durumunda Tel Aviv ve/veya Riyad'a askeri müdahalede bulunmasına yol açabilecek bir “ittifak” olduğuna dair yanlış bir temele dayanıyor. AMC, üyelerinin çoğu, tutkulu Siyonizm karşıtlığı ve bu iki çok kutuplu Büyük Güç'e destek konusunda iyi niyetli olduğu için, ABD'nin en son enformasyon savaşı anlatısına yanlış bir güven vererek tuzağa düşmemelidir. Rus-İran “ittifakının” doğru olmasını ne kadar çok isteseler de.

Yazan  : Andrew Korybko

Gazeteci / Politik Analist

 

World Media Group (WMG) Haber Servisi